Δ. Ε. 33 Ο ΙΝΔΟΥΙΣΜΟΣ (Β΄)
 ΣΚΟΠΟΙ- ΕΠΙΔΙΩΞΕΙΣ

Οι μαθητές: α)Να γνωρίσουν τη σύνθεση που επιτεύχθηκε 

                        στο ινδουιστικό σύστημα

                    β) Να γνωρίσουν τις άλλες πλευρές – ομάδες του

                        Ινδουισμού, τη  λατρεία

γ) Να διατυπώσουν την προσπάθεια του Ινδουισμού για εκσυγχρονισμό  και  τη σημερινή του εικόνα

            ΣΧΕΔΙΑΓΡΑΜΜΑ

 500 π.Χ.-500 μ.Χ.: Ο Ινδουισμός πήρε τη σημερινή του μορφή.

α) Σύνθεση ντάρμα και μόξα

·         Οι βραχμάνοι μετέθεσαν την επιδίωξη της απελευθέρωσης από την οδύνη σε κάποια τελική ζωή στο μακρινό μέλλον.

·         Σκοπός και επιδίωξη του ανθρώπου: Η εξασφάλιση μιας μετενσάρκωσης σε κάποια καλή μορφή ύπαρξης, που μπορεί να επιτευχθεί με τη συσσώρευση καλού κάρμα.   

·         Τρόπος επίτευξης: Η ζωή σύμφωνα με το ντάρμα, υπακοή στους κανόνες που ίσχυαν για την κάστα του και για το στάδιο της ζωής στο οποίο βρισκόταν.

500π.Χ.: Παραγωγή βιβλίων(Σούτρα), που καθορίζουν τους κανόνες που διέπουν την κοινωνική και θρησκευτική ζωή.

  Η σύνθεση ντάρμα και μόξα οδήγησε στο να προστεθεί στον άμεσο τρόπο σωτηρίας ( γιόγκα) , ο προοδευτικός (με το ντάρμα).

β) Ο Σιβαϊσμός και Βισνουισμός

Στις τελευταίες Ουπανισάδες: Το Μπράχμαν έγινε προσωπικό:

Ομάδες βραχμάνων άρχισαν να θεωρούν κάποιες θεότητες, οι οποίες θεωρούνταν γεννήτορες του κόσμου (Σίβα, Βίσνου, Ντέβι), ως τη μορφή του Μπράχμαν.

Σκοπός: Η απελευθέρωση, μέσα από την ένωση με μια από τις θεότητες, από τη διαιώνιση του εγκλωβισμού στη μεταβαλλόμενη και περιορισμένη ύπαρξη  

Μέσο: α) Η ίδια η θεότητα αναλαμβάνει να σώσει τους ανθρώπους.

          β) Η αγαπητική αφοσίωση του ανθρώπου στη θεότητα (Μπάκτι Γιόγκα)

Ο Βίσνου: Εμφανίζεται (Αβατάρα)  στον κόσμο με διάφορες μορφές (Κρίσνα, Ράμα)

Ο Σίβα: Βοηθά χωρίς μα προβαίνει σε εμφανίσεις. Λατρεύεται με διάφορες μορφές.

] Παράλληλα συνεχίζεται η παράδοση που θεωρεί το Μπράχμαν απρόσωπο

    (Βεδάντα)

γ) Ο Σακτισμός

Κέντρο: Η λατρεία της γενεσιουργού δύναμης ή ενέργειας του Σίβα, που ονομάζεται  Σάκτι (Λατρεύεται ως η θηλυκή όψη , ως ή σύζυγος του Σίβα).

Λατρεύεται με διάφορες μορφές, όπως η φοβερή Κάλι ( η θεά που παράγει τη ζωή, αλλά μέσω του θανάτου ξαναπαίρνει την ενέργεια που ξόδεψε, ώστε να την αναπαράγει κ.ο.κ.).

δ) Η λατρεία

6oς μ.Χ. αι: Μια νέα μορφή λατρείας των θεοτήτων αρχίζει να επικρατεί έναντι της θυσίας: Η  ¨τιμή¨ της θεότητας.    

  Διάφορες λατρευτικές πράξεις, που απομιμούνται την υποδοχή, περιποίηση και αποχαιρετισμό ενός φιλοξενουμένου. Προσφορές τροφής, αρωμάτων κλπ.

ε) Ο Ινδουισμός στη νεότερη εποχή

13^ος-18^ος αι: Η Ινδία υπό μουσουλμανική κατοχή. Ακμή των κινημάτων μπάκτι.

19^ος αι.: Επαφή με τη Δύση και το Χριστιανισμό: Προσπάθεια αποβολής καστών.

Εκπρόσωποι: Ραμακρίσνα Παραμαχάνσα, Μαχάτμα Γκάντι (μη βία).

  

στ) Η σημερινή  εικόνα

·         Η απελευθέρωση από την οδύνη της ύπαρξης επιτυγχάνεται με δύο τρόπους:

1.    Άμεσος τρόπος: Αγαπητική αφοσίωση ες μία θεότητα ( Μπάκτι Γιόγκα)

2.    Σταδιακός τρόπος: Προσήλωση στο Ντάρμα

  Ο Ινδουιστής δεν είναι πολυθεϊστής. Τοποθετεί την προσωπική του θεότητα στη θέση του απολύτου και υποτάσσει τις άλλες θεότητες σ’ αυτήν ως μορφές ή εμφανίσεις της ή δυνάμεις που βοηθούν στο έργο της τελικής απολύτρωσης στα ποικίλα του στάδια