Δ. Ε. 32 Ο ΙΝΔΟΥΙΣΜΟΣ (Α΄)
ΣΚΟΠΟΙ- ΕΠΙΔΙΩΞΕΙΣ

Οι μαθητές:α) Να γνωρίσουν βασικές διδασκαλίες του Ινδουισμού.

                    β) Να γνωρίσουν αντιπροσωπευτικά κείμενα, που φανερώνουν θετικές και αρνητικές πλευρές του Ινδουισμού.

                                         ΣΧΕΔΙΑΓΡΑΜΜΑ

Ινδουισμός: Το πολυσύνθετο σύνολο των παραδόσεων της Ινδίας, που αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος της θρησκευτικής και κοινωνικής ζωής της.

α) Το πρόβλημα του ορισμού

Ο Ινδουισμός δεν αποτελεί μια ενιαία θρησκεία και συνεπώς δεν μπορεί να περικλειστεί σε έναν ορισμό.

β) Ο πολιτισμός του Ινδού και οι Άριοι

3.000-1.500 π.Χ.: Πολιτισμός του ποταμού Ινδού: Λατρεία του θείου ως

                              γενεσιουργού δύναμης που παράγει τη ζωή.

1.500 π.Χ.: Εισβολή Αρίων: Πολιτισμός που επικάλυψε τον πολιτισμό του Ινδού,

                   υπολείμματα του οποίου πέρασαν στον Άριο πολιτισμό ðΤελική σύνθεση

                   του Ινδουισμού.

γ) Η βεδική θρησκεία

·         Η θρησκεία των Αρίων ήταν πολυθεϊστική. Πληροφορίες μας δίνουν :

·         Οι Βέδες (1.500-1000 π.Χ.): Θεοί ήταν ο ουρανός, ο ήλιος, η φωτιά, ο θεός της γονιμότητας.
 Κέντρο της λατρευτικής δραστηριότητας ήταν οι θυσίες προς τους θεούς.

·         Οι Άριοι χωριζόταν σε 4 τάξεις (βάρνα = χρώμα, ή καστες)

     1.    Οι ιερείς ή βραχμάνοι

     2.    Οι πολεμιστές- αριστοκράτες                       

     3.    Οι καλλιεργητές ζωή,                                 

     4.    Οι χειρονάκτες                                                  

   Η κοινωνική και θρησκευτική τους  ρυθμιζόταν από κανόνες που καθόριζαν οι βραχμάνες.

·         Στις βέδες απαντά η ιδέα της παγκόσμιας τάξης (ντάρμα), οποία διακρίνεται στη δομή και  λειτουργία του κόσμου, και στη δομή και λειτουργία της κοινωνίας.

·         Το ντάρμα, όπως και η διαίρεση σε κάστες είναι θείας καταγωγής. Η μεταπήδηση σε άλλη κοινωνική τάξη επιτυγχάνεται σε μια επόμενη ζωή.

δ) Οι Ουπανισάδες

Ουπανισάδες (800-500 π.Χ.): Ο κόσμος που ζούμε είναι φιανομενικός και αποτελείται από όντα περιορισμένα στα όρια της μορφής τους. Η θεμελιώδης πραγματικότητα είναι απεριόριστη και άμορφη.

  Μπράχμαν:  η θεία πραγματικότητα(υπόστρωμα του σύμπαντος) στην οποία οφείλονται όλα όας υπάρχουν.

Άτμαν: “Τμήμα του Μπράχμαν”, θείο στοιχείο που υπάρχει στον άνθρωπο και τον κόσμο. Ο άνθρωπος όμως έχει στραμμένο το νου του προς τον κόσμο και αγνοεί το βάθος του εαυτού του, τη θεία πραγματικότητα.

 Σαμσάρα: Η αέναη ανακύκληση των υπάρξεων.

  Κάρμα: Πράξη. Καθορίζει τη μετενσάρκωση του όντος(Οι πράξεις του ανθρώπου εξαρτώνται από τις επιθυμίες του).

 Μούκτι ή Μόξα:  Η απελευθέρωση του κόσμου από την οδύνη που προκαλεί η παραμονή σε μία κατάσταση.

  Γιόγκα: Η διαδικασία με την οποία επιτυγχάνεται η σταδιακή απόσυρση του νου από τον εξωτερικό κόσμο και η ταύτισή ή η ένωση με το Μπράχμαν (ατομική προσπάθεια).